طی دهه‌های گذشته خیلی گفته و نوشته شده که هویدا نخست‌وزیر بی‌اختیاری بود، مسلوب‌الاراده و تابع فرامین شاهنشاه. که این رو خودش هم تو دادگاهش به تاریخ 18 فروردین 1358 گفت که «من یک هماهنگ کننده بودم، نه نخست‌وزیر»، اما در واقع آیا با اینکه هویدا رو برای احیای اقتدار نخست‌وزیری مشروطه ناتوان بدونیم، می‌تونیم پرونده اقتدارگرایی شاه رو ببندیم؟ انتخابی که رژیم پهلوی تو بهمن 43 کرد و هویدا رو بجای منصور نشوند، چه قدرجهت کشتی سیاست ایران رو تغییر داد؟ ریشه عقیم موندن قدرت نخست‌وزیری توی سردمزاجی هویدا بود یا طبع تند شاه؟ چهاردمین قسمت از پادکست تاریکخانه تاریخ رو بشنوید و برای علاقه مندان تاریخ معاصر ارسال کنید