Σε αυτό το επεισόδιο μιλάω για την πιο ουσιαστική μάχη που μπορούμε να δώσουμε—τη μάχη να υπηρετούμε τα καλύτερα στοιχεία μας. Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι όμορφο. Και για μένα, είναι η μόνη μάχη που έχει πραγματικά νόημα.

Μιλάω για το πώς προσπαθούμε να είμαστε ειλικρινείς και βοηθητικοί με την αλήθεια του άλλου, αλλά πόσο εύκολο είναι να το κάνουμε με τρόπο που πληγώνει αντί να στηρίζει. Όταν θέλουμε να είμαστε χρήσιμοι, όταν νομίζουμε ότι "λέμε τα πράγματα όπως είναι", μπορεί άθελά μας να γινόμαστε σκληροί ή άδικοι. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν δεχόμαστε μια αλήθεια που μας ταρακουνάει—κάποιες φορές αμυνόμαστε αντί να ακούσουμε. Πώς διαχειριζόμαστε την αλήθεια στις σχέσεις μας χωρίς να χαθούμε μέσα σε αυτήν;

Και κάτι ακόμα: πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να ζητήσουμε συγγνώμη—και πρώτα απ' όλα, από τον εαυτό μας. Να δούμε τι μας οδήγησε εκεί, να το αναγνωρίσουμε χωρίς αυτομαστίγωμα, αλλά με διάθεση να γίνουμε καλύτεροι. Γιατί η συγγνώμη δεν είναι απλώς μια λέξη, είναι μια πράξη επίγνωσης και δύναμης.