Σε αυτό το επεισόδιο θέλω να μιλήσουμε για κάτι που με αγγίζει βαθιά. Για εκείνες τις στιγμές που νιώθουμε ότι η φωνή μας μπορεί να ακουστεί, που συνειδητοποιούμε πως δεν είμαστε μόνοι. Μία από αυτές τις στιγμές ήταν η συγκέντρωση στα Τέμπη. Εκεί που άνθρωποι με διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικές ζωές, στάθηκαν μαζί για έναν κοινό σκοπό. Εκεί που η αλήθεια έγινε δύναμη, έγινε όπλο απέναντι στην παραπληροφόρηση, απέναντι στη σιωπή, απέναντι στην αδικία.

Συχνά αισθανόμαστε μια αόρατη πίεση να ενταχθούμε σε στρατόπεδα. Να διαλέξουμε πλευρά, ακόμα κι όταν καμία δεν μας εκφράζει πραγματικά. Να μπούμε σε ένα πλαίσιο που έχει ήδη σχεδιαστεί για εμάς, που υπηρετεί ατζέντες ξένες από τις δικές μας αξίες, από τα δικά μας όνειρα. Και δεν είναι εύκολο να αντισταθείς. Δεν είναι εύκολο να κρατήσεις καθαρό το βλέμμα σου όταν παντού γύρω σου υπάρχουν παραμορφωμένοι καθρέφτες που δείχνουν μια διαστρεβλωμένη εκδοχή της πραγματικότητας.

Και μετά, υπάρχει και το άλλο βάρος: οι αγώνες που φαίνεται να μη βρίσκουν δικαίωση. Οι φορές που ξεσηκωθήκαμε, που βγήκαμε στους δρόμους, που φωνάξαμε, και παρ' όλα αυτά τίποτα δεν άλλαξε—ή έτσι νομίζουμε. Γιατί η αλλαγή δεν έρχεται πάντα με θόρυβο. Μερικές φορές είναι αργή, σχεδόν αόρατη, μέχρι που ξαφνικά γίνεται αναπόφευκτη. Και το ερώτημα είναι: συνεχίζουμε; Επιμένουμε, ακόμα κι όταν φαίνεται μάταιο;

Κι εδώ έρχεται η λέξη που θεωρώ μία από τις πιο όμορφες και πιο δύσκολες να εξηγήσεις: το φιλότιμο. Μια λέξη που δεν μεταφράζεται ακριβώς, γιατί δεν είναι απλώς θέμα τιμής ή υπευθυνότητας. Είναι μια εσωτερική φλόγα, ένας κώδικας ζωής. Είναι η δύναμη να κάνεις το σωστό, ακόμα κι όταν κανείς δεν κοιτάζει. Να βοηθήσεις, ακόμα κι όταν κανείς δεν θα σε ευχαριστήσει. Να συνεχίσεις να πιστεύεις, ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα.

Αυτό λοιπόν είναι το επεισόδιο σήμερα. Μια συζήτηση για την ένωση, για τη δύναμη του "μαζί", για το πώς η αλήθεια, όσο κι αν προσπαθούν να την πνίξουν, πάντα βρίσκει τρόπο να ακουστεί. Και πάνω απ' όλα, για το γιατί αξίζει να υπερασπιζόμαστε το φιλότιμο. Γιατί, όσο κι αν ο κόσμος αλλάζει, όσο κι αν οι αξίες δοκιμάζονται, πάντα θα υπάρχει χώρος για ανθρώπους που επιλέγουν να είναι δίκαιοι, αληθινοί και να δίνουν νόημα όχι μόνο στη δική τους ζωή, αλλά και στη ζωή των άλλων.

Κι αν κάτι έμαθα από τη συγκέντρωση στα Τέμπη, είναι πως όταν ενωνόμαστε, όταν πιστεύουμε σε έναν σκοπό, τότε ακόμα και το αδύνατο αρχίζει να μοιάζει εφικτό.