" Ὅλοι ξεχνοῦν τοὺς πόνους τους, ὅταν τριγύρω ὅλα γελοῦν...Γιατί ἐκείνη ἡ κόρη ἡ ἀσπροντυμένη μὲ τὸ πρόσωπο τὄμορφο καὶ τὰ χυμένα ὁλόξανθα μαλλιά, νὰ νοιώθῃ τέτοιον πόνο τῆς καρδιᾶς; "

Η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη τον Ιανουάριο του 1867. Πρόκειται για την πρώτη ελληνίδα πεζογράφο. Άνθρωπος με προοδευτικές απόψεις, έγραφε πάντα στην απλή δημοτική. Εργάστηκε ως δασκάλα σε ελληνικά σχολεία, αλλά γνώρισε διώξεις και τη χλεύη των συντηρητικών κύκλων της Πόλης, λόγω του φύλου της αλλά και των απόψεων της για τη χειραφέτηση της γυναίκας. Το 1893 σύστησε τον Προοδευτικόν Σύλλογον Κυριών. Η ίδρυση του συλλόγου αυτού από μια νέα, άγαμη γυναίκα θεωρήθηκε σκανδαλώδης και πολλοί συντοπίτες της τής επιτέθηκαν βίαια. Το συγγραφικό έργο της συνίσταται σε σύντομα αφηγήματα (συνολικά περί τα 140), τα οποία δημοσιεύθηκαν στα έντυπα της Κωνσταντινούπολης που εξέδιδε η ίδια («Φιλολογική Ηχώ» κ.ά.), αλλά και σε αθηναϊκά περιοδικά. Απεβίωσε στις 8 Μαρτίου 1906 στο νοσοκομείο Βαλουκλή του Επταπυργίου (το Γεντί Κουλέ της Πόλης).

Πρώτη δημοσίευση: περιοδικό "Εικονογραφημένη Εστία", 1893

Διηγήματα της Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου βρίσκονται στη συλλογή "Διηγήματα", εκδόσεις 24 Γράμματα, 2017