เริ่มต้นเราเอาความรู้สึกที่ปลายลิ้นเป็นหลัก
ส่วนความรู้สึกที่ไปเชื่อมโยงกับกึ่งกลางสมอง
หรือความรู้สึก ณ จุดที่ฟันบนและล่างสัมผัสกัน
ก็รู้อยู่ แต่ไม่เพ่ง รู้แบบเผินๆ
จุดที่เพ่งเพียรนี่
เพ่งความรู้สึกที่จุดปลายลิ้น
เมื่อความคิดนึกไม่เกิด ไม่ผุดขึ้นมา
ก็ไม่มีการเทียบเคียง
ไม่มีจุดอ้างอิง ไม่มีกรอบ
เรียกว่าการรับรู้ที่ไม่มีกรอบ
ที่จิตฟุ้งซ่าน เพราะจิตคิดอยู่ในกรอบ จิตไม่มีสมาธิ
จิตเสพติดกรอบที่สมาทานในชีวิตประจําวันนะ
มันเสพคุ้น มันคุ้นเคย
กรอบของความเชื่อ กรอบของความรู้
กรอบของลัทธิศาสนาประเพณี
กรอบของความสัมพันธ์
จิตที่มีอวิชชาหลงเอากรอบเหล่านี้มาเป็นที่ตั้ง
มาปรุงแต่งว่ามีตัวตนอยู่ในความเชื่อในความสัมพันธ์
ในความสุขทุกข์ ในความรักชัง
เรียกว่าอยู่ในกรอบของตัวตน กรอบของความสัมพันธ์
สมาธินั้นคือจิตที่รับรู้ ที่อยู่นอกกรอบแล้ว
เป็นอิสระจากกรอบแล้ว
เมื่อใด ที่จิตมาเป็นหนึ่งเดียวกับปัจจุบันกาล
กับปัจจุบันขณะ
จะมีมั้ย ความเชื่อลัทธิศาสนา
ความสัมพันธ์รักชัง มันไม่มี
มีแต่ความรู้สึกที่เป็นอิสระ
ขณะนี้ เดี๋ยวนี้
"ความคิดในกรอบเป็นอุปสรรคปิดกั้นสมาธิ"
พระอาจารย์นาวี ปิยทัสสี
เพจผู้ศึกษาและปฏิบัติธรรมวัดถ้ำดอยโตน
Group Sitting 31-08-2025
- - - - - - -
อีกนัยยะหนึ่งคือ จิตไปพัวพันในโลกอนาคต
โลกอนาคต ก็คือการเติมเต็มให้กับตัวตนที่ยังพร่อง
หากมองย้อนไปในประสบการณ์อดีตที่ผ่านมา
มันไม่มีหรอกนะตัวตนที่สมบูรณ์
ที่ไม่อาศัยการเติมเต็ม
ที่มันทะยานไปข้างหน้า
มีความปรารถนามีความหวัง
นั่นคือกําลังเติมเต็มให้กับตัวตน
ที่ "ยังไม่เต็ม"
ปิยทัสสี ภิกขุ
Group Sitting 31-08-2025
https://youtu.be/ks5xPWJcboQ