Ο Κωστής Καλογρούλης μιλά σε αυτό το podcast για την περίφημη Γενιά του '30 στην νεοελληνική λογοτεχνία. Τι ήταν η Γενιά του '30 όμως; Σίγουρα είναι ένα από τα πιο κομβικά σημεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Η πλειοψηφία των Ελλήνων ποιητών, πεζογράφων, φιλολόγων, εικαστικών έχουν συνδεθεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με τη Γενιά του '30. Υπάρχει, άλλωστε και η γνωστή φωτογραφία από την οικία Κατακουζηνού (στέκι ανθρώπων του πνεύματος και καλλιτεχνών), όπου βλέπει κανείς τον Γιώργο Σεφέρη, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Γιώργο Θεοτοκά, τον Άγγελο Τερζάκη, τον Ανδρέα Εμπειρίκο, τον Γιώργο Κατσίμπαλη, τον Κοσμά Πολίτη, που έχει λειτουργήσει καταλυτικά στη συνείδηση του κοινού για το ποιοι απαρτίζουν αυτή τη γενιά και το σύγχρονο ελληνικό πνεύμα ευρύτερα. Τον όρο εφηύρε ο Θεοτοκάς γύρω στο 1945. Παρόλο που πρόκειται για ένα ανομοιογενές καλλιτεχνικά μείγμα συγγραφέων -κάτι που οδήγησε ορισμένους να πουν ότι η Γενιά του '30 δεν υπήρξε ποτέ-, όλα αυτά τα πρόσωπα γνωρίζονταν μεταξύ τους, δημιουργούσαν έναν πυρήνα ζύμωσης, δημοσίευσαν τα πρώτα τους έργα στις αρχές ή τα μέσα της δεκαετίας του '30. Όλοι είχαν ζήσει στο εξωτερικό, γνώριζαν τις νέες υφολογικές αναζητήσεις της εποχής και προσπάθησαν να καινοτομήσουν στην ελληνική λογοτεχνία. Και, βεβαίως, πρόκειται και για την πρώτη γενιά που κλήθηκε να ερμηνεύσει ιστορικά γεγονότα όπως τη Μικρασιατική καταστροφή, και την πρώτη γενιά που μοιραζόταν μια αίσθηση κοσμοπολιτισμού και που συνειδητά μεταμόρφωσαν την ελληνική λογοτεχνία.