Σε αυτό το podcast, ο Κωστής Καλογρούλης μιλά για τους σημαντικότερους Έλληνες πεζογράφους της Μεταπολίτευσης. Ξεκινά από τον Δημήτρη Νόλλα, ξεχωρίζοντας τα διηγήματά του, στα οποία ο συγγραφέας διατηρεί πάντα έναν αινιγματικό, νοηματικό πυρήνα. Ο Νόλλας αναζητεί στα διηγήματά του τις πολυδιάστατες έννοιες της ταυτότητας και της ετερότητας. Έχει συχνά χαρακτήρες Έλληνες της ξενιτιάς ή και ξένους, ενώ η βία υποβόσκει πάντα συνολικά στο έργο του. Βεβαίως, εκτός από τον Νόλλα, υπάρχουν κααι άλλοι πολύ σημαντικοί διηγηματογράφοι: τα διηγήματα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, της Έρσης Σωτηροπούλου, του Σωτήρη Δημητρίου έχουν εμπλουτίσει με έξοχο τρόπο την ελληνική πεζογραφία. Και περνάμε στο μυθιστόρημα: η Μάρω Δούκα είναι αναμφισβήτητα μία από τις πιο σημαντικές φωνές της μεταπολιτευτικής ελληνικής πεζογραφίας. Το μυθιστόρημά της Η αρχαία σκουριά συνοψίζει την οπτική γωνία της νέας γενιάς για τα γεγονότα του '50 και του '60 και αποτελεί και στην πραγματικότητα ένα φεμινιστικό έργο. Η Ζυράννα Ζατέλη και ο Νίκος Θέμελης δεν θα μπορούσαν να λείπουν από αυτό το πανόραμα της μεταπολιτευτικής πεζογραφικής παραγωγής. Η Ζατέλη είναι μια απαιτητική συγγραφέας που φτιάχνει μαγικούς λεκτικούς εικαστικούς πίνακες στα έργα της. Ο Θέμελης έγραψε την εμβληματική πια τριλογία Η αναζήτηση, Η ανατροπή και Η αναλαμπή που αποτέλεσε και σπάνιο εκδοτικό γεγονός, καθώς έφτασε στα 100.000 αντίτυπα. Ο συγγραφέας επιχειρεί στο έργο του να εξερευνήσει τη σύγκρουση μεταξύ του οπισθοδρομικού λαϊκισμού και ενός εκσυγχρονιστικού νεωτερισμού. Από τους συγγραφείς που γράφουν πια στη νέα χιλιετία ξεχωρίζει τον Ισίδωρο Ζουργό, για την ανάγκη του να παίζει με τη φόρμα του είδους, αλλά και την, αλά Μπακτίν, καρνιβαλική έννοια της ανατροπής.