«اولین بار که ساسان رو دیدم، توی یه کافه شلوغ بودیم… پر از صدا و هیاهو.
بهش گفتم پادکست رو شنیدی؟ گفت نه، فرصت نکردم!
گفتم خب، می‌خوام راجع به خوشحالی بگی… خوش‌حالی‌های تو چیان؟
اولش گفت: زیاد نیست…
بعد اولین جمله‌ش این بود:
من خوشحالیم توی دویدنه… واسه همین رفتم سراغ تریل‌های بالای ۷۰ کیلومتر، چون اون‌جا خوشحالیا هم طولانی‌تر میشه. 🏃♂️✨
غرق لذت تعریف از دویدن‌ها و مسابقه‌ها شد،
تا جایی که مجبور شدم بپرسم: خب، اگه از دویدن نگی چه خوشحالی دیگه‌ای داری؟! 😅
اون‌وقت تازه یادش افتاد که آره… خوش‌حالی‌های دیگه هم هست.
و شروع کرد از اونا گفتن…»