عصر چریک‌ها: گفت‌وگوی احمد غلامی با بهرام قبادیرد مبارزه مسلحانهبهرام قبادی، دانشجوی رشته پزشکی بود که به درخواست برادرش چنگیز قبادی وارد کارهای سیاسی شد و سال ۱۳۴۸ به چریک‌های فدایی خلق پیوست. اما کسی که او را به مبارزه باورمند کرد، عباس مفتاحی، دوست صمیمی چنگیز بود که بعدها دستگیر، محاکمه و تیرباران شد. در این گروه سه نفره، مهرنوش ابراهیمی نیز حضور داشت. مهرنوش که در خانواده‌ای سیاسی بزرگ شده بود به‌سرعت جذب کارهای چریکی شد و در کنار همسرش، چنگیز قبادی به کارهای چریکی روی آورد. مهرنوش یکی از اولین زنان چریک بود که به‌همراه چنگیز در یک درگیری مسلحانه با عوامل ساواک جان‌شان را از دست دادند. این گروه کوچک، حلقۀ مبارزان شهر ساری بودند که بعدها به حلقه‌های مبارزاتی دیگری که در تهران فعال بودند پیوستند. بهرام قبادی بازمانده این جمع، در آن زمان هم روحیه‌ای انتقادی داشت و با همین روحیه و روش به مبارزه ادامه می‌داد. او حتی به برخی از کارهای عباس مفتاحی که دوست صمیمی‌اش بود و در جذبش به سازمان نقش اساسی داشت، انتقاد می‌کرد. بهرام قبادی اهل ادبیات و فلسفه است و همان زمان هم درباره مارکس و هگل نظریاتی داشت که آن‌ها را بی‌پرده بیان می‌کرد. شاید همین ویژگی‌اش باعث شده بود مبارزی تنها در میان جمع باشد.