Ο Θανάσης Βασιλόπουλος όταν ήταν παιδί πλατσούριζε στις λάσπες στο Αγρίνιο. Δεν στενοχωριόταν. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να κρατήσει καθαρό το κλαρίνο του. Και σήμερα την ίδια έννοια έχει. Άλλωστε, είτε παίζει για φίλους, είτε σε πανηγύρια, είτε στο Ηρώδειο, το ίδιο κλαρίνο κρατάει. Αυτό που δίνει ζωή σε δημοτικά, παραδοσιακά αλλά και σκοπούς Ξαρχάκου, Θεοδωράκη, Λιβανελί αλλά και μελωδίες που ξεσηκώνουν τη νεολαία. Και να αποδείξει ότι «ο τσιγγάνος έχει δύο καρδιές, τη δική του και του κλαρίνου του» - όπως λέει ένα ρητό του λαού του.