امپدوکلس تبیینی تماماً فیزیکی از جهان ارائه می‌دهد که در آن چهار عنصر، آب و باد و خاک و آتش، و دو نیرو، مهر و نفرت دست‌اندرکار هستند. آموزه‌های امپدوکلس محل تلاقی ایده‌های پیشینیان است: ملطیان، هراکلیتوس و پارمنیدس. امپدوکلس روی دیگری هم دارد، او خود را خدایی فناناپذیر می‌داند در میان فانیان. امپدوکلس تنها راه نجاتِ روح‌های هبوط کرده در «لجن‌زار بیچارگی دنیا» را تزکیه می‌داند.