آناکساگوراس معتقد است جهان از «بذر»هایی ساخته شده که توسط نیروی «عقل» به هم آمیخته‌اند. با آناکساگوراس گسستی آغاز می‌شود که در آینده ایده‌ی خدای واحد را پدید می‌آورد؛ گسستِ نیروی محرکه‌ی کیهان، از ماده‌ی سازنده‌ی آن. در این قسمت، همچنین، از دوگانه‌‌ای خواهید شنید که در هر هشت قسمتِ قبلی حاضر اما مستتر بود، دوگانه‌ی «فنومن»، و «نومن» یا «پدیدار»، و «شیء فی‌نفسه».