Ο Θανάσης Νεοφώτιστος βρήκε την πλήρωση. Έχοντας σπουδάσει Αρχιτεκτονική ή την "αρχή όλων των τεχνών" - όπως λέει και η ετυμολογία της λέξης - ο Θανάσης χτίζει με μαεστρία κόσμους, στους οποίους δραπετεύει. Έτσι ,λοιπόν, έγινε σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Από την Λεοφώρο Πατησίων (2018) , το Route 3 (2019), μέχρι και το βραβευμένο σε διεθνή φεστιβάλ, Air Hostess 737 (2022), ο Θανάσης εξερευνεί χαρακτήρες, οι οποίοι , έρμαια των εσωτερικών και των εξωτερικών συνθηκών, συχνά κλειστοφοβικά και σαν "ωρολογιακές βόμβες" , όπως μας λέει ο Θανάσης, κατορθώνουν να βρούν τη λύτρωση, να εισέλθουν σε ένα νέο στάδιο πνευματικής καθαρότητας. Σε αυτό το επεισόδιο, ο Θανάσης , με αφορμή το έργο του, μιλάει και για τον εαυτό του. Αναφέρεται στην προσωπική πορεία λύτρωσής του, τη βιωματική φράση "cinema is our fate", τη σχέση του με τη μητέρα του , το πως αυτή αντικατοπτρίζεται στο έργο του , τη μητρότητα εν γένει , το αφιέρωμα του The New Yorker και του Vanity Fair στο Air Hostess 737, τον καπιταλισμό και τη (δύσκολη) διαδικασία για να φτιάξει κανείς μια ταινία στην Ελλάδα του σήμερα. Επίσης, μας μιλά για την πρώτη μεγάλη μήκους ταινία του, το "Αγόρι με τα Γαλάζια Μάτια", την οποία χαρακτηρίζει έργο ζωής. Σε αυτή την ταινία ο πρωταγωνιστής γεννιέται με γαλάζια μάτια σε έναν κόσμο που απαγορεύεται κανείς να έχει γαλάζια μάτια. (η τυχαίότητα του πράγματος!). Θανάση Νεοφώτιστε, είσαι πολύ ωραίος τύπος. Ηχοληψία/μοντάζ : Αντώνης Παπαβομβολάκης , Music Row Studio Art : Παναγιώτης Στάγκας (@pan.stg)