Κάτω απ’ τις ανθισμένες δαμασκηνιές, το χιόνι λάμπει μαλακό κι αφράτο, απάτητο από πόδια ανθρώπινα ή θεϊκά. Στην άλλη όχθη του ποταμού, οι εποχές μένουν αιώνια παγωμένες κάπου ανάμεσα στα τέλη του χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης. Ο Σινμπάο ζηλεύει το χιόνι που χαϊδεύει τα πέλματα της αγάπης του. Κείμενο: Αταλάντη Ευριπίδου