حوادث فوتبالی؛ دو پرده، یک تراژدی
در این اپیزود از پادکست «بین سطرهای حقوق»، به سراغ دو حادثه می‌ریم؛ از فاجعه ورزشگاه آزادی در سال ۱۳۸۴ تا حادثه هیلزبارو در انگلستان — دو روایت مشابه، با دو سرنوشت حقوقی متفاوت
پرده‌ی اول در تهران سال ۱۳۸۴ رقم می‌خوره؛ ورزشگاه آزادی، بازی حساس ایران و ژاپن در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶.
بازی با برد ایران تموم میشه، اما لحظاتی بعد، درهای خروجی بسته می‌مونه و ازدحام مرگباری رخ میده. هفت نفر جانشون رو از دست میدن، ده‌ها نفر مجروح می‌شن و پرونده‌ای باز میشه که هنوز بوی ابهام میده: چه کسی مسئول بود؟ نیروی انتظامی؟ مدیریت ورزشگاه؟
در پرده دوم، می‌ریم سراغ فاجعه هیلزبارو در انگلستان — حادثه‌ای که ده‌ها هوادار فوتبال رو به کام مرگ کشوند. این بار دستگاه قضایی، مجبور شد وارد مساله بشه تا پاسخ این پرسش‌ها رو بده:
آیا میشه برای درد روحی بازماندگان هم خسارت گرفت؟ آیا غم و شوک روانی هم «زیان» محسوب میشه؟
تو این اپیزود، به تفاوت رویکرد دو نظام حقوقی می‌پردازیم؛
جایی که در ایران معمولاً نخستین واکنش، شکایت کیفریه — نه برای جبران خسارت، بلکه برای مجازات.
در مقابل، در نظام‌های غربی، نگاه بر پایه «مسئولیت مدنی» و «جبران زیان»ه، نه صرفاً «انتقام کیفری».
به بهانه‌ی این دو فاجعه، درباره‌ی مفاهیمی مثل سببیت، زیان معنوی، استراتژی دعوا و تفاوت فرهنگ‌های حقوقی حرف می‌زنیم.
و در پایان، نگاهی میندازیم به پرونده‌های مشابه در دیگر کشورها.
ممنون میشيم پادكست بين سطرهاى حقوق رو به افرادى كه فكر ميكنيد ممكنه اين موضوعات براشون جالب باشه معرفی كنيد.
منابع این اپیزود:
Elliott, Catherine & Frances Quinn (2017). Tort Law, Pearson 11th ed, pp. 102– 106.
گفتگو با عبدالصمد خرمشاهی، در: ایمانی، عباس و دیگران(1403). تاریخ شفاهی وکالت در ایران، تهران؛ نشر ثالث.
ماجرای فاجعه ورزشگاه آزادی در: