Σήμερα, καθώς περπατούσα στο βουνό, παρατήρησα ότι σε ένα μέρος μιας μεγάλης πέτρας ήταν ζωγραφισμένη. «Τι παραφωνία, σε ένα τόσο φυσικό τοπίο» σκέφτηκα. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, σκέφτηκα ως ψυχολόγος και άρχισα να μιλάω εσωτερικό σε αυτό το πλάσμα που ζωγράφισε εκεί. Στο βουνό. Στο φυσικό τοπίο. Έλεγα λοιπόν, απευθυνόμενη πλέον στο άτομο που είχε «εκφραστεί» με αυτόν τον τρόπο «καταλαβαίνω την ανάγκη σου να επικοινωνήσεις. Μήπως να το έκανες αλλιώς;». Αυτή η ηχογράφηση, είναι κομμάτι της σκέψης μου από την παραπάνω αλληλουχία.

Περιμένω τις δικές σας σκέψεις.