فک خزری که در زبان محلی بهش سگ آبی هم می‌گن کوچک‌ترین عضو خانواده فک‌ها است و یک ویژگی خاص داره اون هم اینکه فقط و فقط در دریای شمال زندگی می‌کنه. این حیوون بانمک چشم‌های درشت و گوش‌های خیلی خیلی کوچکی دارد. این فک‌ها در خشکی خیلی کند راه میرن در حالی که توی آب با کمک گرفتن از پاهاشون می‌تونن خیلی سریع شنا کنن. این فوک ها می‌تونن بین پانزده تا بیست دقیقه زیر آب شنا کنند و بعد برای نفس‌کشیدن روی آب میان. فک‌های خزری آبزی هستن، یعنی بیشتر وقت‌‌ها رو تو آب زندگی می‌کنن. این فک‌ها در طول سال مهاجرت می‌کنند .مهاجرت یعنی چی؟ یعنی محل زندگی‌شون را تغییر می‌دهند. تو فصل پاییز به‌طرف شمال میرن. چون آب دریای شمال اون جا کم‌عمق‌تره و تو زمستون یخ می‌زنه. فک‌ها تو زمستون روی این یخ‌ها سوراخ‌های کوچکی درست می‌کنن تا بتونن برای نفس‌کشیدن بیرون بیان و یکسری سوراخ بزرگ‌تر هم می‌سازن تا کامل بتونن بیرون بیان. غذای این فک‌ها ماهیه و هر فوک بزرگسال بین دو تا سه کیلو ماهی در روز می‌خوره. زمستون فصلیه که فوک‌ها بچه‌دار مییشن. هر فوک ماده باردار میشع و یک یا دو تا بچه به دنیا میاره. فک‌ها پستانداران هستن و هر بچه فوک حدود یک ماه شیر مادر رو می‌خوره. وقتی بچه‌ها کمی بزرگ شدن. همه فک‌ها به‌صورت گروهی به سمت جنوب دریا میان. چون عمق این قسمت بیشتره و درنتیجه تو تابستون فضائی خنک‌تر به نسبت شمال این دریا داره. این فوک‌ها ازجمله حیوونایی هستن که در خطر انقراض قرار دارن. حدود صد سال پیش یعنی اوائل قرن بیستم تعداد فک‌های خزری حدود یک میلیون بود اما الان فقط صد هزار تا از این فک ها باقی موندن. یه دلیل این کاهش شکار اون ها به‌خاطر پوست قشنگشونه و دلیل دیگه آلودگی آب به‌خاطر کارای آدم‌هاست. تازه تغییرات آب‌وهوا گرم شدن کره زمین هم دلیل دیگه‌ی کم شدن تعداد فک‌های خزری تو دریای مازندرانه. ما آدم‌ها باید یادمون باشه که کره زمین برای همه جاندارانه و ما باید از این زمین مهربون مراقبت و دوباره اون رو به یه جای امن برای همه حیوونا و خودمون تبدیل کنیم.چون ما فقط یه دونه زمین داریم.